ஏற்படுத்து

(ஒலிப்புமுறை) ISO 15919: /ēṟpaṭuttu/

(வினைச்சொல்) உண்டுபண்ணுதல். அவன் அந்த ஊரை ஏற்படுத்தினவன்.
இணங்கச்செய்தல். (J.)
நிச்சயித்தல். அவனைக் குற்றவாளியென் றேற்படுத்தினார்கள் (Colloq.)
ஆயத்தப்படுத்துதல். (W.)
நியமித்தல். அவனை அக்காரியத்திற்குத் தலைவனாக ஏற்படுத்தினார்கள்.

(வினைச்சொல்) To create, make, from, construct, establish
To persuade, prevail upon, induce
(Law.) To find, as guilty or not guilty
To prepare, arrange
To ordain, appoint, assign, institute, put into office